Gedichten van Toos Schoenmakers-Visschers

ein ech Posters maedsje

 

 

 


zomer 2020

geur van opkómmende dille
bleujende klaproze
goudsblome
geur van kamille
heerlijk blumke
eerlijk blumke
geur van zón en veldj
van zejje en paote
en sjtilkes greuje laote
van rozekransbone
en bleujende vlier
zomer óm in te wone
haof óm in te sjoele
wied weg van mondjkepkes-bla-bla
wied weg van corona.

toos

 

 

kersgedachtes

inne sjtil sjtilte
sjreef de werreld
in alle klasse
óm cómpasse
 
**
 
gein fees zo zeer bezónge
zo blie van zin
de werreld hilt
de aom heel effe in
 
**
 
de wintjer
zo vól sfeer,
lichskes, muziek en zangk
hemelse klank
’t kerskindj ter eer
 

  

 

 

 de doef en de vos

mesjien wit geer ’t al
ích veul veur vrede
zaet de witte doef,
veur vrede euveral!


zoväöl gowe wil zag de vos
me zoow d’r sjtil van waere
en van ’t vredessymbool
resde nag sjlechs
ein höpke witte vaere.

 

  

 

 

 

zomer in ’t zuje


wen de morge
dörsjtig wakker waert
zich zón-sjlurpend versjlik:


zomer in ’t zuje


wen ’t limburgs landjsjap
goud-gael bane krieg
zomervane inne werme windj:


zomer in ’t zuje


wen zón en sjeem
zich winsjelt
in haol waeg:


zomer in ’t zuje


wen de nach zich buig
euvere aovend
morge neet zoooo werm belaovend:


zomer in ’t zuje

 

  

    

 

beestewiesheid    

 

adder

 

ein adder in ’t graas

woos neet wat ’t waas

mer hej in aete geine zin

de mismood sjloog häör drin,

’t waas es kwaam de zoere raenge

häör oppe gróndj al taenge,

ze loog heel sjtil te treure…

 

ích wil euver ’t milieu neet zeure

zag geliekertied eine haas

mer…sjoelt dao neet…

ein adder ónger ’t graas?

 

**

aester

 

’t hóf neet alles

goud te zeen

of ech,

es ’t mer blink

zaet de aester vrech.

 

**

aezell

 

egaal welk verhaol

ane aezel vertčld,

hae zal ’t be-ame

wie ’t ouch včlt

 

**

 

  

aol

 

ze zčgke ’t noots rech-oet

mer dinke ’t allemaol,

och, wat zoow ‘t,

ich weit det ich

eine gladjanes bön

zag in vertroewe de aol.

 

  

   

 

sjoefel en sjöp

sjtaon klaor

vuurjaor!

 

vuurjaor is ‘t

wen alles weer

zo greun is,

alles neet zo

gans geweun is,

dao zit get inne lóch

wat wakker mak

en net ein bietsje

deper rak,

de vogeltaal,

’t leef gezjwets

en van ’t kindj

de blieje roop,

van boete sjpele, kóm!

van blome

veur- en achteróm.

 

sjoefel en sjöp

sjtaon klaor,

vuurjaor!

  

 

 

vastelaoves-zaege


kleure vlege van ’t palet,
dörf sjpringk oet ’t daags korsjet,
wäörd en wies waere ein,
ritme kruup in erm en bein,
blik neet op ’t sjerm
mer erm-in-erm,
mars, polenaese of wals,
vruijd vluug dich ómme hals,
’t moog doere-doere-doere
alle vastelaoves-oere,

vónke vruijd en sjpetters sjpas
sjoevere in werme vastelaovesjas
 

 

  

 

 

wintjers gewies

 

traog trčk

de daag zich

in ’t wintjerbildj,

sjnee en ies,

wit en gries,

zjwiegenderwies.

 

vandaag is vandaag,

nieks bringk de wintjer

vanne wies,

mer de sjaatser drömp

daag-in daag-oet,

van blome oppe roet

en flitsend ies.

 

  

 

   

 

greuje

 

 

dao is ‘t

’t eerste sjtepke

 

iddere dörpel

ein trepke

 

de werreld

groot baovenal

 

veer wachte noe ’t meis

op wat ’t muulke moele zal

 

nag sjnap ’t van kalle

neet richtig de gróndj

 

’t vingerke

vervingk de móndj

 

 

 

december 2018

 

de sjtilte vanne natuur

van boete nao binne drage,

te moge geluive

in ’t fees van welbehage.

 

ze zeen  neet vas te hawte

de daag, de oere,

alles vervluug

kin neet blieve doere.

 

zó knielt maria

bie ’t kribke neer

en zó dreeg ze de krans

van meizoentjes weer

 

 

kersmis

verwónjering, bewónjering

ónbegrens vertroewe,

v’r moge d’r ilk jaor opnuuj

aan blieve boewe.

  

 

 

 

kersmis

  

preuve aan de vree

van ’t oergebeure:

gebaorte.

 

in leefde

ómermp waere,

gewermp

door miensj en deer.

 

ingele heure zinge.

 

mit man en mach

probere

de hemel get doonder

bie de duuster aerd

te bringe.

  

 

 

 

november

 

 

hčrfs kluurt lane

wie ein kathedraal

mit ’t sjónste glaas-in-lood

 

hčrfs is prach en praal

naeve aafsjeid en dood

 

hčrfs geef rös

is sjtil en zjwieg

is zuver, blie

wie pas gebiech

 

haet van wierook de reuk

enne krach van eik en beuk

 

hčrfs kleurt wie ein kathedraal

en sjprik zo zeer

  

 

 

hčrfs

 

 

graw wolke jage wie in angs

in vólle vaart de hemel langs,

sjoeverig kiek ich nao boete-n-oet,

raenge-traone rolle traog langs de roet

-november-

 

buim zjwiepe en zjwejje inne windj,

blaar klawwe zich vas ane tek

wie ein angstig kindj,

mer mótte buige veur de mach

vanne naojaorskrach

-november-

 

oppe gróndj jage de blaar

kleurig bóntj, keer op keer

vól ónrös op en neer,

dwarrele wie zeukend doorein,

versjoele zich in heuk biejein

-november-

 

euvere kčrkhaof hingk sjtilte

nao ’t böljere vanne windj,

vanne treurwilg dröppe traone

op ’t graefke van ein kindj,

de windj haet zich gelag

naeve ein blomekrenske

mit allerhčlge vól leefde

hie haer gebrach

-november-


 

oktober

 

 

wintjer sjliep zien zeis

sjtreek-veur-sjtreek

in kadans

 

halt ze dalik ónbesuis

euver naojaors rögkesjtrank

 

kleure sónger kans

op euverlaeve

wete nag effe

ougverblinjende riekdom

te gaeve

 

 

naojaors-sjpegelinge

 

 

zo sjtil, zo sjtil

dit zomermiddig-oer,

’t euvergaeve ane hčrfs

zo zoer en zoer.

 

**

 

geine flauwe kul

de daag vandaag

ne echte luppe-trul*

 

**

 

sjtille morge

sjtille middig

sjtille aovend

september

nag väölbelaovend

 

**

 

zónnebloom

riep veur de mösje

kump gein vinkske tösje

 

  

  • luppetrul: gezicht wat op huilen staat.

 

 

september

 

 

kleurpotlode

gesjlepe gereid,

zónnebloom mit gebaoge kop

wit van besjeit,

liesterkeersj al zo erm es job,

rozeblaar ruzele oet twidde bleuj,

paddesjteul teikene kontrak

veur naojaorsgreuj,

blomehaof éine óngerein,

septemberzón hilt zomer

nag get oppe bein.

 

 

 

zomer

 

 

eine werme wesjdaag

 

de wesj aanne draod ocherm

hingk meug te hange

loom en werm

en dink mit verlange

truuk aan vreuger

wie ze zo lekker langk-eweg

krómp of rech

moogde ligke-n-oppe bleik

aaf en toe gekitteld

door ein aomezeik

 

de wesj hingk meuger en meuger

dreuger en dreuger

en gróter

waerdt ’t verlange nao vreuger

 

 

 

 

zomer 

 

 

heur! de zomer zingk

wie noots teveure,

brik zunjerend los

in zeute zomergeure,

lach lokkend

achter sjlaopende roete,

jas de boer

al vreug nao boete.

 

de zomer zingk

langs sjöttersraek

en druimerige baek,

langs aope wei en riepe weit,

en sjtreelt ’t ziejezachte

keuninginnekleid.

 

zomer fónkelt in fonteine

sjpettert sjpeels

langs randj en kantj,

zeivert werme malse raenge

ziep langs ’t ieske

in ein kingerhandj.

 

zomer böljert

in hómmelwolke,

sjniet bliksemend

de hemel aope,

leet raenge zaenge zeen

en veugel zingend haope.

 

allein de pauw

klaag ane aovend zien leid

euver aafsjeid, melancholie

en vergankelijkheid.

 

 

veurjaors-sjpinsels

 

 

vreug al

flöt de maerel

sjlingers door de boum:

veurjaorsdroum

 

**

 

sjneeklökskes in vaeske:

eierdöpkesgroot

veurjaor op keuketaofel

wäörd tekort

sjrieversnood

 

 

 

5 mei

 

zing vogel, zing en jubel

de vlag in top!

zing taenge ‘t

vrie geflaker

vanne vlagge op!

laot vrieheid wege

op ilke vleugelsjlaag.

vier bevrijdingsdaag

en gaef ‘m ein kans

oze droum:

’t laeve werreldwied

es vrieheidsdans.

 

toos

     

de sjtilte van de 4de mei

 

 sjtil vogel,

zing vandaag

mer jubel neet,

de vlag halfsjtok,

gemis wat vrit

aan hert en zeel

en laevesgroot

blief dök verdreet,

wied weg van ’t gelök.

mer in die

twee minute sjtilte

haole veer de gevallene

idder jaor weer

effe trök.

 

toos

 

    

veurjaor

 

veur ’t eers

haet de wintjer

zich bie ’t veurjaor gebiech

en ’t is

det oos sjoegkel

weer hendsjes krieg

 

**

 kawd sjniet de windj

mich ómme móndj

mer de eerste

crocusse-sjnuutsjes

kusse al de gróndj

 

 

meert

 

 en inins

kruup de sjliek

vanne sjoon

 

jeuk de wolle wintjermutsj

bleuje de sjneeklökskes al

 

sjleit de maerel

inne sjtille aovend

 

richte de viole

de köpkes weer op

 

höbbe de daker

koerende duufkes

 

moog de boetedeur

aope blieve

 

en jeuke de henj

óm ’t greun

oete gróndj te graaie

 

 

   

miene kleine kloon

 

miene kleine kloon

wat ving ich dich sjoon

mit royaal gesjmink muulke

in idder wengske ein kuulke,

dien naeske rood

en uigskes sjtraolend groot.

 

die traon kwansies

mak ós get wies

want diene lach zo sjoon

dae sjpant de kroon,

eine krollige pruuk

en ein bóks mit sjlómmels-sjtuuk.

 

dae bóntje sjtrik, ne echte nondejuuj,

kóm hie det ich dich ins duuj!

ein waemeske geroet mit greun en rood,

die bóks owee, die is get groot,

mer “helpe” hawte dich oppe bein,

doe geis dees daag wie eine trein!

 

doe laefs van kop toet teen,

wunsjs allein mer “kleunke”te zeen,

dich te zeen sjpringe,

dich te heure zinge,

det wermt mich doer en doer,

kindj daoveur gaon ich door ein sjteinse moer.

 

zo midde in det gewemel,

vuls doe dich inne zevende hemel,

mit tróm en träöt en tamboerijn,

mit al die kinger oppe bein.

bóntjer bösse es de bóntjste sjpech,

en kindj, ich loup zo richtig mit dich weg!

 

 

viefteen mit vastelaovend

 

 

toedelt zich vanalles aan

vol veursjpas, vol lol,

sjpilt sjtrak

drie daag ein anger rol,

ouge sjtraole van vruijd

en sjpas aan zichzelf,

de sjpegel is ziene prins,

zien anger helf.

 

gans mildj

drink ich mich zaat

aan dit bildj:

 

mien toedeldeuske

 

bleujend

vastelaovesreuske.

 

 

jannewari

 

weg droum

van rös

en vree

 

kerssjtal

en bildsjes

ingepak,

de ruzelende

kersboum

naeve

de voelniszak.

 

eine sjtal

ein krib

en sjtreu,

’t waar ál

efkes óntdeu

in ein welt

vól luxe

en euvervlood

 

vól geweld

dood

en angs

 

december:

 

’t waar net

es kwaam

’t kindj zelf

effe langs

 

 

nao de kersmis,

 

dennenaolje valle

sjtil wie traone

vanne kersboum ómleeg,

’t kindj in ’t kribke

lachend, leef, vreeg

nag efkes te moge blieve

in dit hoeselik bedrieve.

zo’n klein vrejig

plaetske op aerd

is ‘m dudelik

heel get waerd.

ouch de ingel

baove de sjtal gebónge

is nag lang neet oetgezónge,

sjäöpkes graze

gries en graw,

gedöljig, neet gaw-gaw,

de os enne aezel

zeen nag geine trae

van ’t kribke geweke,

maria en jozef

rake op ’t kindj neet oetgekeke,

de herder sjteunt

op ziene sjtek

en óngere kalende kersboum-tek

sjtaon deftig

de drie keuninge biejein,

ze versjtaon zich good mit-ein

en al verluus

de kersboum aan gewich

de branjende lempkes

gaeve sjteeds meer lich

en sjiene vól leefde

’t sjtelke in.

 

ich sjtčl ’t aafbraeke oet,

’t kindj krieg ziene zin

 

 

kersnach

 

ofwen alles
wat íns waar

vanaaf de oorsjpróng
toet noe

 

en alles
wat waerd verwach

éin is
en grenzeloos

 

intens veulbaar
inne sjtilte
van dees heilige nach

   

kerswunsj

  

zich te kinne werme

aan ’t rood

van ’t glaas-in-lood

 

te sjtiepe ane sjtilte

van ’t awd verhaol

 

same oppe kneen

de grote werreld

in ’t klein te zeen

 

in ónbegrens vertroewe

mit moge blieve boewe

 

in depe cómpasse klumme

ós ’t zinge

van stille nacht

en de herderkes

neet aaf laote numme

 

   

wintjer (triolet)

 

ich höb de wintjer geraoke

aan bloom en blaad en ane gróndj

de wintjer is aangebraoke

ich höb de wintjer geraoke

bön in sjaal en jas gedaoke

blaos sjmorges wölkskes oete móndj

ich höb de wintjer geraoke

aan bloom en blaad en ane gróndj

 

 

 

sinterklaos in remunj

 

’t geef gčn sjtad in ’t landj

nae neet éin

wo de maon sjónder

door de buim kin sjiene

es op ’t munsterplein

 

 

 

kaal buim

 

drage

van kruun toet kruun

de maon

door de wintjerbósj

de sinterklaostied

is begósj

 

 

vaze vol asters

  

verdrejde naojaorswindj

hawt dich gedeis, nag effe ,

 

doe lees mich  weer 

te laat beseffe:

 

ich höb vanne roos

te  winnig gezeen,

 

ging  veur de viole

neet genóg door de kneen,

 

vaze vól asters

wil ich nag plökke,

 

windj – zoere windj

probeer dich  get te drökke.

 

de vreuge duuster

waog mich zjwaor oppe rök,

 

enne lange aovend

sjniedert nieks meer trök.

 

bie alle inj

blief det pienlik beseffe,

 

’t waar te kort,

’t waar toch mer effe.

 

mitte franse sjlaag

 

mitte franse sjlaag

waert nag get zón gesjleiverd

euver ’t krumpend  aster-bčd…

 

’t inj vanne zomer in zich?

 

de raenge langs mien vinster zeivert,

…ich sjoever mich.

 

 

oktoberzón 1

 

oktoberzón

en kleureprach

ziep toet wied

naeve ’t palet

dit te besjrieve

ein hunkerend verlange

mer neet te vange

tösje de A enne Z

 

 

oktoberzón 2

 

 kaw haet zich oetgeneud

naojaor mót pot vertaere

aovend dreeg

de glans van pauwevaere

gewild of neet gewild

’t zal weer wintjer waere

 

‘t awd limburgs (2)

 

 

trómgeroefel,

commando’s,

de sjötterie trčk oet,

kóm d’rachteraan!

’t dörp laef,

wintjer en kaw

zeen vanne baan.

 

**

 

hoog ane blauw zomerlóch

sjteit de vogel greutsj te kiek

de sjötter dae ‘m aafsjuut

vult zich de keuning te riek.

 

**

 

zoväöl raeke op ein riej

zoväöl bölkes hoog inne lóch,

’t oug op sjerp

en ’t juuste bölke opgezóch.

 

**

bein wie gepaot inne gróndj,

sjpanning ómme móndj,

sjouwers drónger,

eine sjötter kin neet sónger.

 

**

de lóch sjpant

laog-op-laog

van ’t sjónste blauw eine baog

baove ’t sjöttersgebeure,

dit sjtök folklore zo sjoon!

zelfs de zón vreeg vandaag

gein oereloon.

 

 

toos

 

’t awd limburgs (1)

 

broenvertrampelt graasveldj

sjtaof,

zón

al van te veure belaof,

sjoemend bier

en henj die tappe,

henj die klappe,

ieske in ein kingervuuske,

zón inne grote bas,

sjpas,

sjtilte die te sjnieje is,

bölke gemis,

leid,

traone op ’t keuninginnekleid.

 

toos

   

Vuurjoar (3)

 

‘t fluitekruid is oetgebraoke

kruujt door ós limburgs landj

haet de kómmende zomer geraoke

siert butelend, kutelend

wal en waegkantj

sjtraolt inne zón

en sjpilt mitte windj

wie ein oetgelaote kindj

 

mak zo blie

oos vuurjaors-sjoetsmarie

 

toos

veurjoar (2)

 

zón vónk

trakter rónk

’t windsje wejt

de boer zejt

 

greun greujt

de crocus bleujt

ich zit en kiek

de keuning te riek

 

(toos)

veurjaor  (1) 

 

inj vanne wintjer in zich?

‘t is dróm te doon

vuurjaor sjteit klaor

op gewiksde sjoon.

 

(toos)

  

 

 

Gedichten van de uit Posterholt geboortige en in Vlodrop woonachtige Toos-Schoenmakers-Visschers (zie foto)

Ze schrijft onder de naam "toos".

Toos Schoenmakers-Visschers (1944) heeft een liefde voor de Limburgse taal en een bijzondere band met de Roerstreek.

Opgegroeid als “Posters maedjse” heeft ze tal van gedichten en overpeinzingen in het dialect geschreven.

Zij doet op een pure en gevoelige wijze die meer dan eens tot nadenken stemt.

Ze publiceerde regelmatig in het tijdschrift Veldeke, de HVR-jaarboeken en thans nog in het Platbook en andere dialect-media.

Ooit won zij met haar bijdragen de jaarlijkse Limburgse dialectwedstrijd van Veldeke en werd zij ook tweede en derde.